Herb Duszpasterstwa

Blazonowanie, czyli opis herbu:

Tarcza owalna, dzielona w krokiew ze szczytem ku górze, ramionami przygiętymi ku dołowi. Pola górne – srebrna tynktura. Pole dolne – czerwona tynktura. W polu górnym prawym Najświętsze Serce Pana Jezusa, gorejące ogniem, przepasane koroną z ciernia. W polu górnym lewym Niepokalane Serce Maryi, gorejące ogniem, przepasane koroną z lilii. W polu dolnym kielich złoty z Hostią Świętą, pod kielichem księga – mszał z dwoma literami greckimi
Α (Alpha) i Ω (Omega). Za tarczą krzyż złoty, łaciński, u góry
z trzema rubinami, ku dołowi wystający. Kartusz owalny z labrami srebrno-złotymi. W dole kartusza złota muszla, zwrócona ku dołowi. Wokół kartusza i tarczy herbowej napis w stylizowanym gotyku, u dołu czarnym krzyżem kawalerskim zamknięty.

Znaczenie symboli:

1. KOLORY

• Srebro – w heraldyce nie ma barwy białej, zatem zastępuje ją tynktura srebrna. Srebro w heraldyce odnosi się do księżyca, który stanowi symbol Najświętszej Maryi Panny, podobnie jak słońce stanowi symbol Zbawiciela. W Pieśni nad pieśniami czytamy: "Kimże jest ta, która świeci z wysoka jak zorza, piękna jak księżyc, jaśniejąca jak słońce, groźna jak zbrojne zastępy?" Ponadto srebrna tynktura łączy się z barwą pereł, które powstają z „płaczącej” małży, którą w muszli uwiera ziarenko piasku. Małża tak długo płacze aż obudowuje piasek masą perłową z której tworzy się idealny klejnot. Srebro jest więc symbolem cierpienia i dążenia do doskonałości.

• Czerwień – barwa ta kojarzy się z krwią, odnosi się także do waleczności, wytrwałości, wierności. Łączona bywa z Czerwoną Planetą – Marsem, który jest symbolem męskości i siły, oraz woli walki. Czerwień kojarzy się z rubinami, kamieniami oznaczającymi miłość, szlachetność. Zdarzało się w dawnych czasach, że w figury Jezusa wstawiano w miejsce rany w boku rubin, jako znak krwi Zbawiciela.

2. PODZIAŁ TARCZY

• Tarcza trójdzielna w krokiew z nietypowym ugięciem ramion w kształt namiotu;

• przypominać ma Namiot Spotkania w którym patriarcha Mojżesz spotykał się z Bogiem. Liturgia Kościoła w której działa Jezus Chrystus – Nowy Mojżesz i Arcykapłan Dóbr Przyszłych jest przestrzenią najgłębszego spotkania Boga z ludźmi;

• to zaś przypomina nam, że celem liturgii jest nasze uświęcenie zgodnie ze słowami z księgi Wyjścia: „Świętymi bądźcie, bo Ja jestem Święty, Pan, Bóg wasz”.

3. MOBILIA

• Serce Jezusa odnosi się do kultu należnego Zbawicielowi, ale także do daty erygowania Duszpasterstwa, co się dokonało 19 czerwca w Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa.

• Serce Maryi oddane i wierne Sercu Syna dołączone do tarczy przypomina, że to właśnie przez Nią Chrystus stał się człowiekiem i narodził się pośród ludzi. Serce to przypomina nam także, że Maryja jest nieustanną Towarzyszką w dziele odkupienia.

• Kielich z Hostią to oczywiste nawiązanie do Sakramentu Eucharystii, a więc do trzech Jej elementów: uobecnionej Ofiary krzyżowej, Uczty na której Pan karmi nas Chlebem aniołów i Obecności Boga w konsekrowanych Postaciach.

• Księga pod kielichem nie jest księgą Ewangelii, lecz mszałem – odnosi się to do sposobu celebracji Mszy świętej zgodnie z mszałem rzymskim promulgowanym przez św. papieża Piusa V.

• Dwie greckie litery na mszale oznaczają Chrystusa – Początek i Koniec, jako że są to litery początku i końca alfabetu. Symbolizują jednak także trwałość Tradycji katolickiej.

• Muszla w kartuszu nawiązuje do herbu papieża Benedykta XVI, który w motu proprio „Summorum Pontificum” dał impuls Kościołowi, by powrócił do celebracji Mszy i innych sakramentów w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

• Krzyż za tarczą odnosi się do obrony wiary katolickiej i dawania świadectwa przed ludźmi. Jak złoto i kamienie błyszczą przed oczami ludźmi, tak chrześcijanin winien błyszczeć dobrymi uczynkami, zgodnie ze słowami Pisma: „tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, Który jest w niebie”.

Ad Deo gloriam et in hominibus salutem!